Ve yine büyük bir uyum içerisinde bu kampında çocuklarımız ve bizler için faydalı olabilecek dilini yakalayabildik. Web sitesinden duyurduğumuz tarife herkes çok iyi çalışmıştı. Ankara’dan katılan Ceyhun ve babası çok erken buluşma  noktasındaydılar, sonrasında biz geldik. Diğerlerinin katılımı ile İstanbuldere köyündeki buluşma tamamlandı.

Hemen  arkasından  yayla yoluna girdik. Yaklaşık 30 dk'lık tırmanıştan sonra yaylaya ulaştık. Bizim daha önce kamp yaptığımız alanlar arabaların ulaşamayacağı yerlerde olduğundan arabalara  yakın bir kamp alanı aradık. Güzel bir yere karar verdikten sonra hemen yerleşkemizi kurduk. Sonrasında bir yürüyüş ve su kaynaklarının keşfini yaptık. Bu yürüyüşte killi toprakları da keşfettik. İyi ki de keşfettik. En çok kil ile oynamayı özlemiş çocuklar.

Tepelerine kadar çamur oldular denebilir ve büyükler de buna ses çıkarmadılar. Her taraflarının çamur olmasına göz yumdular.  Kamp alanına döndükten sonra akşam üstü oyunlarını oynayan çocukların sesleri yanında yemek hazırlıkları başladı. Biraz keyif düşkünü bir kadro olunca sanırım yemek menüleride şaşkınlık verici çeşitliliğe ulaştı. Bizler alabalık buğulama yaparken kamp ateşinde envai çeşit mangal, akdeniz usulü teneke içinde tavuk, mısır, közde patates vs indirildi gövdeye.

Yemekler yendikten sonra çocuklarlar ile birlikte kamp planımızın düzeni hakkında küçüğk bir söyleşi yaptık. KGB (Kampagidelimmibaba) amaçları doğrultusunda duyurulan kurallara herkes çok dikkat etmişti. Yine de kamp yaparken oluşturduğumuz atıkları azaltmak konusunda da biraz daha iyileştirme  gereği ortaya çıktı. Sonraki maillerimiz biraz bu yönde olabilir. Saat 9:30 civarı artık ayakta çocuk kalmamıştı. Yıldızlar ve çay kahve artık bizim kalan tek ritüelimizdi.

Sabah erken uyananlar diğerlerine karşı çok duyarlıydı. Sanırım sabah kendi isteği dışında uyanan yoktu. Çünkü erken uyananlar diğerlerine karşı çok dikkatli ve sessiz olmaya çalışıyordu. Kahvaltıdan sonra 2.5 saat olarak planladığımız yürüyüşü belirlediğimiz rotaya doğru yaptık. Suni göl bölgesine ulaşamasak da 2.5 saatlik yürüyüşü tüm çocuklar tamamladı. Kamp boyunda katılımcıların getirdiği tohumları gerek ekerek gerekse savurarak çevreye ekmeye çalıştık.

Özellikle suyun eksik  olmadığı hatları seçmeye çalıştık. Bakalım kısmetimize umarız tutarlar.

Dönüşte çadırlar toplanıp dönüş hazırlığı başladı. Biz en son saat 5 te kamp alanından ayrıldık. Çocukların sesi 5 dk sonra kesildi. Arkada uyumuşlardı. Arada uyandırıp yola devam ettik ama eve vardığımızda Erin 30 dk oynadı ve yıkandı sonrasında uykuya dalmakta hiç zorlanmadı. Kampların bende de en olumlu etkilerinden biri budur. Uyku en yakın dostunuz oluyor.

Yazıyı bitirmeden önce tüm katılımcılara uyumları ve keşfetmek için çevrelerine bakıyor olmaları konularında teşekkür etmek istiyorum. Özellikle 13 yaşındaki İpek ve 10 yaşındaki Ceyhun’un farkındalığına çok şaşırdığımı söylemek istiyorum.

Alışkanlık gereği alınmış arası çikolatalı bisküvileri bir deneye tabii tuttuk. Bunların gerçek çikolata ile yapılmadığını ve glikoz şekeri üzerine yaptığımız konuşma sonrasında tüm çocuklar ellerinde yarısı yenmiş bisküvileri çöpe attılar. Hatta Ceyhun bununla yetinmeyerek arabada olan çilekli yoğurtları boşaltıp imha etti. Hayatlarının bu farkındalık ile devam etmesini umarım.

Son olarak web sitesi üzerinden yazıştığım Ankaralı Ceyhun’un ne kadar küçük bir veled olduğuna şaşırdığımı söylemek istiyorum. Tüm kampın maskotu oldu. Atılgan ve sosyal oluşu kendini çok iyi tanıması ve keşif tutkusu kampın en güzel tanışıklıklarından birini yarattı.

Katılımcılar arasında kamp güncesi yazmak isteyen olursa seve seve sayfamızda yayınlamak isteriz. Bunuda duyurmuş olalım.

Bir sonra ki KGB kampında buluşmak ve çocuklarımızı doğa keşifleri karşısında şaşırtmak için görüşmek üzere.

Alpay oğuş

19.06.2012 – İstanbul

{phocagallery view=category|categoryid=20|limitstart=0|limitcount=0}