Kamplara katılanlar da artık tecrübelenmeye başladıklarınan çocuklar daha güvenli ve daha yavaşlar.

Kampa 2 ya da 3 kez gelen çocuklarda bu yavaşlama hemen hissediliyor. Ordan oraya koşturmadan yapıyor yapacaklarını. Daha planlı ve yaparken de daha yavaş. Yeni gelen çocuklara acele edip diğer yere koştukları için şaşkınlıkla bakıyorlar sanki.

Permakamp çocuklarında bunu açıkça gözlemledik. Artık oyunlar kısa vadeli değil. Uzun vadeli ve planlı. Sanki ne yapacaklarını biliyormuş gibi kampa girip gözden kayboluyorlar. Tabii bizim çiviler ve çekiçlerde kayboluyor. Ha birde testereler.

Geçen gün ağaçların arasında bir köşe bulduk. Bildiğin yuva yapmışlar. Minik sandalyeler oradan çıktı. Bizde karışmadık uzak durduk.

Ailelere yavaşlamayı anlatmak biraz zor oluyor. Muhakkak birşeyler yapmaları gerekiyor. Çocukların yaptıklarını anlamaları gerekiyor muş gibi bakıyorlar etrafa. Oysa yeniden çay demlenmiş oluyor bu arada.

Sosyal medya burada sorun yaratıyor sanırım. Orada görülen ayrıntıları yakalamaya çalışanlar var. Oysaki o proje çoktan bitmiş. Yerini bulmuş.

Çocuklar Flaying Fox yapmayı çok seviyor. Ağlara bayılıyorlar.

Bu kampın kapanışı yağmurla oluyor. Dolmaların çoğu kaldı.

Sağlık olsun

 Alpay Oğuş