Fakat çiftliği bir hortum vurdu. Bütün gölgelikler uçtu . Çadırlar ıslandı. Kamp başlangıcı olduğundan katılımcılar yeni gelmişti. Akşam yemeği öncesi çiftlikte oradan oraya koşup birlikte zararı azaltmaya çalışıyoruz.   Sürekli azalmasını beklerken artarak yağış devam ediyor. Yeni gelenler kısmen kendilerini korudular. Fakat bizlerin kuru hiçbirşeyi kalmadı.

Yemeğimizi bulabildiğimiz yerde yedik. Mutfak üstü kapalı olduğundan ayakta. Evde ve okulda hepbirlikte bulduğumuz herşeyin üzerinde uyuduk. Kamp gerçekten büyük bir dayanışma, birlik olma anı ile başlıyor. Bir katılımcı hariç yolumuza devam ediyoruz.

Çünkü kaçarsak çocuklarımızda kaçar zorluklar karşısında.

Ertesi gün yakıcı güneş geri geliyor. Çiftlik büyük bir çamaşırlık gibi. Heryere ipler gerdik. Herşeyi kurutuyoruz. Yatakları bile kurutmak durumundayız. Biz eğlenirken kütük evlerin bile camlarında girmiş yağış. Yani yağmur yatay yağmış.

En büyük üzüntü kantaron şişelerimiz kırılmış. Ona çok üzüldük.

Ertesi gün herkes kendi yatağında kuru kuru yatıyordu. Kamp ateşimiz yandı. Sıcaklığı sardı heryeri.

Böyle durumlarda katılımcıların dayanışmasını bekliyoruz. Çocuklarımızla birlikte bu birliğin tadını çıkardık. Ayrılan katılımcımız bize çiftliğin tehlikeli olduğunu söyleyerek gitti. Gittiği yerden otellerin çatısı uçmuş ağaçlar yolara devrilmişti. Ayrıca deniz yükselmişti Çiftlik birçok açıdan daha güvenliydi yani.

Hafta standart eğelenceli, bol paylaşımlı, lezzetli bir kamp. Daha ne olsun.

Böyle olayları çok sevdiğimi hatırladım tekrar

Alpay Oğuş